Kitanowie

Z Wikipedii

Kitanowie (chiń. 契丹; pinyin: Qìdān) - wschodni lud protomongolski zamieszkujący Mandżurię, który na początku X wieku podbił północne Chiny i ustanowił tam Dynastię Liao (907-1125), która następnie uległa Dżurdżenom. Kitanowie rozproszyli się i dziś trudno wskazać ludy, które byłyby ich bezpośrednimi potomkami. Ponieważ pismo Kitanów pozostaje nieodczytane, pozostałe po nich inskrypcje nie mogą być wskazówką pomocną w śledzeniu tych migracji. Po obaleniu ich dynastii w Chinach część Kitanów założyła Chanat Karakitanów w Azji Środkowej, gdzie następnie ulegli wymieszaniu z ludnością prototurecką.

W chińskiej historii uważa się, że Kitanowie pochodzili od klanu Yuwen z ludu Xianbei, z terenów dzisiejszych prowincji Jilin i Liaoning. W VI wieku płacili trybut północnej dynastii Wei.

Arabskie kroniki wspominają ich jako lud Chata (خطا), który początkowo walczył z muzułmanami, lecz później nawrócił się na islam.

Od Kitanów wywodzi się rosyjska nazwa Chin - Kitaj (Китай), a także używane przed epoką odkryć geograficznych warianty nazwy angielska (Cathay), hiszpańska (Catay) czy portugalska (Catai), por. Kataj.