Kość strzałkowa
Z Wikipedii
Kość strzałkowa (łac fibula) jest kością długą. Koniec bliższy stanowi głowa strzałki. Jest ona wyczuwalna po stronie bocznej goleni, poniżej kłykcia bocznego piszczeli. Trzon strzałki, podobnie jak kości piszczelowej, posiada trzy powierzchnie i trzy brzegi; brzeg skierowany do kości piszczelowej zwany brzegiem międzykostnym. Koniec dalszy strzałki tworzy, przypominająca kształtem głowę żmii, kostka boczna, wyraźnie zarysowująca się poprzez skórę, sięgająca niżej do kostki przyśrodkowej. Przyśrodkowa powierzchnia kostki bocznej pokryta jest powierzchnią stawową i łączy się z kością skokową.
