Kościół Świętego Krzyża w Poznaniu (ewangelicko-metodystyczny)

Z Wikipedii

Kościół Świętego Krzyża w Poznaniu to neogotycki zbór przy ul. Ogrodowej 6. Wzniesiono go w latach 1885-1886 według projektu Bernarda Belowa dla gminy ewangelicko-augsburskiej. Świątynia została poważnie uszkodzona podczas bitwy o Poznań w 1945 roku. W 1946 ruiny zboru przejęła gmina ewangelicko-metodystyczna. Świątynię odbudowano w 1947 według projektu K. Nowakowskiego.

Jednonawowa świątynia wzniesiona została na planie prostokąta. Trójkondygnacyjną wieżę przykrywa ostrołukowy dach. Nawę przykrywa Strop namiotowy, zaś kruchtę pod wieżą sklepienie kolebkowe. Prezbiterium, położone na wyższym poziomie niż nawa, oddzielone jest od reszty świątyni arkadą. Znajduje się w nim stół komunijny i kazalnica, a jego ścianę zdobi przedstawienie Ostatniej Wieczerzy. Nawę od strony wejścia zamyka empora organowa. Witraże przedstawiające przypowieść o siewcy wykonał w latach 1970-1984 Zygmunt Kośmicki. Przy prezbiterium, na bocznej ścianie, znajduje się tablica upamiętniająca superintendenta okręgu ks. Jana Kusa.

[edytuj] Bibliografia

• Jerzy Sobczak, Kościoły Poznania, Poznań 2006, Wydawnictwo Debiuty ISBN 83-922466-4-0