Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie

Z Wikipedii

Kościół i klasztor Dominikanów w Grodnie - powstał przy ulicy Wileńskiej - głównej północnej arterii Grodna. Klasztor powstał z fundacji wojewody mścisławskiego Fryderyka Sapiehy oraz jego małżonki Krystyny z Pociejów Sapieżyny. W roku 1632 król Zygmunt III Waza potwierdził nadanie fundacji dominikanom grodzieńskim, a w roku 1635 r. fundacja została zaaprobowana przez sejm.

Jurydyka zakonników znajdowała się w północno-zachodniej partii miasta, między ulicą Wileńską, Plebańską, zaułkiem Trojeckim oraz Rynkiem Niemieckim.

Murowany barokowy kościół pod wezwaniem NMP Różańcowej został wybudowany po pożarze 1708, natomiast klasztor wzniesiony został w pierwszej połowie XVIII w. i stanowił dominantę ulicy Wileńskiej. W 1737 r. rozpoczęto budowę dwupiętrowego murowanego klasztoru. Jego budowa trwała przez 30 lat. W 1782 r. pożar strawił klasztor, co wymagało jego przebudowy. Pomiędzy 1783 a 1795 r. zgromadzenie wzniosło “officynę murowaną dwupiętrową w ktorey umieszczały się szkoły”, ciągnący się wzdłuż zaułku Trojeckiego, idącego ku Niemieckiemu Rynku. Pozostałością klasztoru jest budynek Gimnazjum. Barokowy kościół został zburzony w czasach zaborów.

Bibliografia:

• L. Wenc, "Fundacje i fundatorzy klasztorów dominikańskich i bernardyńskich w Polsce w latach 1580-1648", [w:] Studia nad historią dominikanów w Polsce 1222-1972, red. J. Kłoczowskiego, t. 1, Warszawa 1975, s. 594, 600, 601, 603, 604;
• H. Gwiazda, "Fundacje i fundatorzy klasztorów dominikańskich w Wielkim Księstwie Litewskim latach 1648-1696"