Kocioł okrętowy
Z Wikipedii
I - Spaliny
II - Powietrze
III - Woda zasilająca
IV - Para przegrzana
V - Paliwo
VI - Para nasycona
1 - Podgrzewacz powietrza
2 - Podgrzewacz wody
3 - Walczaki
4 - Opłomki
5 - Przegrzewacz pary
Kocioł okrętowy - rodzaj kotła parowego, urządzenie wytwarzające parę zasilającą urządzenia na statku.
Do zasadniczych elementów kotła zalicza się:
Kotły dzielą się na główne i pomocnicze.
[edytuj] Kocioł główny
Kocioł główny w pierwszej kolejności zasila parowy silnik napędowy główny jednostki pływającej. Opalany jest przeważnie olejem opałowym, choć w przeszłości stosowało się inne paliwa (np. węgiel). Kotły główne dzielą się pod względem ciśnienia roboczego na:
- kotły płomieniówkowo-opłomkowe (ciśnienie robocze do 18 at)
- kotły wodnorurkowe (ciśnienie robocze do 42 at)
- kotły opłomkowe stromorurkowe (ciśnienie robocze do 104 at)
Woda zasilająca kocioł przed dostarczeniem jej do kotła jest oczyszczana i podgrzewana. Podobnie postępuje się z paliwem, które uzyskać musi gęstość umożliwiającą najefektywniejsze rozpylenie go w nad palnikami. Niezbędne do spalania powietrze dostarczane jest instalacją nawiewną.
[edytuj] Kocioł pomocniczy
Kocioł pomocniczy wytwarza parę do celów innych niż napędzanie silnika głównego, a może to być np: ogrzewanie pomieszczeń, ogrzewanie ładunku, zasilanie wymienników ciepła, czyszczenie zbiorników, itp. Wytwarzają parę o ciśnieniu do 12 at. Wśród kotłów pomocniczych, ze względu na konstrukcję, wyróżnia się następujące grupy:
- kotły utylizacyjne (odzyskowe) wykorzystujące ciepło spalin z silników głównych, a stosowane zwykle w siłowniach spalinowych i turbogazowych
- kotły opalane olejem opałowym
- kotły kombinowane stanowiące połączenie powyższych i pozwalające na uzyskiwanie pary obiema metodami.
