Kometa Giacobiniego-Zinnera
Z Wikipedii
| 21P/Giacobini-Zinner | |
 Kometa 21P/Gacobini-Zinner |
|
| Odkrywca | Michel Giacobini |
| Data odkrycia | 20 grudnia 1900 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka | 3,5259 j.a. |
| Mimośród | 0,7056 |
| Peryhelium | 1,0379 j.a. |
| Aphelium | 6,0139 j.a. |
| Okres orbitalny | 6,621 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 31,8111° |
| Długość węzła wstępującego | 195,4289° |
| Argument szerokości peryhelium | 172,5355° |
| Moment przejścia przez peryhelium | 2005-Jul-02,75 |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica | ~ 2 km |
| Roje meteorów związane z kometą | Drakonidy |
Kometa Giacobini-Zinnera (nazwa oficjalna 21P/Giacobini-Zinner) — kometa okresowa odkryta 20 grudnia 1900 roku przez Michela Giacobiniego i powtórnie odkryta 23 października 1913 roku przez Ernsta Zinnera. W czasie powrotu w 1998 roku przeszła przez peryhelium odległe o 1,03 j.a. od Słońca w dniu 21 listopada 1998, a najbliżej Ziemi w odległości 0,85 j.a. znalazła się 26 listopada 1998 roku. Ostatnie przejście tej komety przez peryhelium miało miejsce 2 lipca 2005 roku.
Kometa ta jest ciałem macierzystym roju meteorów zwanego Drakonidami (nazywanego też Giacobinidami), który widoczny jest na niebie około 8 października każdego roku.
Kometa Giacobiniego-Zinnera stała się pierwszą kometą do której zbliżyła się sonda kosmiczna. 11 września 1985 roku sonda ICE przeleciała w odległości 7862 km od jądra komety dokonując pomiarów materii w obrębie jej głowy i warkocza.
