Komora chromatograficzna

Z Wikipedii

Komora chromatograficzna - naczynie do przeprowadzania chromatografii cienkowarstwowej lub bibułowej.

Jest to najczęściej prostopadłościenne lub walcowate, szklane, przezroczyste ze szczelną pokrywką, w którym można umieścić pionowo płytkę TLC lub pasek bibuły do chromatografii bibułowej. Do stabilizacji pozycji paska lub płytki komora często jest wyposażona w nacięcia na ściankach, lub wypustki na nich lub na denku, by zapobiec ześlizgiwaniu się płytki.

Komory występują w różnych rozmiarach, pozwalając pomieścić od jednej małej (w postaci paska) do kilku dużych płytek TLC. Na dno komory chromatograficznej nalewa się pewną ilość eluentu (zwanego w chromatografii cienkowarstwowej (TLC) i chromatografii bibułowej układem rozwijającym), tak by po zanurzeniu płytki lub paska poziom cieczy był poniżej naniesionych substancji, po czym zamyka się ją i czeka, aż pary eluentu wysycą środowisko (zapewnia to dobrą jakość rozdziału).

Rozdział także prowadzi się w zamkniętej komorze, by zapewnić stabilne środowisko trwale wysycone parami eluentu i zapobiec jego stratom przez parowanie.

[edytuj] Bibliografia

• Walenty Szczepaniak, Metody instrumentalne w analizie chemicznej, PWN, ISBN:9788301142100