Konferencja dwa plus cztery
Z Wikipedii
Konferencja dwa plus cztery odbywała się w 1990 roku. W spotkaniach tych udział brali: Niemiecka Republika Demokratyczna, Republika Federalna Niemiec, Francja, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. 12 września 1990 roku w Moskwie kraje te podpisały Traktat o ostatecznej regulacji w odniesieniu do Niemiec, zwany także Traktatem dwa plus cztery, który otworzył drogę do zjednoczenia Niemiec.
Podczas konferencji omawiano polityczne aspekty zjednoczenia, kształt granic, przynależność do struktur międzynarodowych czy wielkość armii.
Spotkania odbywały się w:
- 5 maja w Bonn
- 22 czerwca w Berlinie
- 17 lipca w Paryżu (w tej konferencja brała udział również Polska)
- 12 września w Moskwie.
[edytuj] Postanowienia "Traktatu dwa plus cztery"
- Zjednoczone Niemcy obejmą obszar RFN i NRD oraz obie części Berlina.
- Obecne granice są ostateczne, tzn. Niemcy zrzekają się roszczeń wobec innych krajów (granica na Odrze i Nysie zostaje potwierdzona).
- Niemcy potwierdzają uznanie pokoju i rezygnują z broni atomowej, chemicznej i biologicznej.
- Wielkość niemieckiej armii zostanie zredukowana z 500.000 do 370.000 żołnierzy.
- ZSRR wycofa swoje wojska z NRD najpóźniej do 1994 roku.
- Na terenie NRD nie mogą stacjonować wojska NATO oraz nie można umieszczać tam rakiet.
- Zakończenie podziału Berlina.
- Zjednoczone Niemcy uzyskają pełną suwerenność.
Umowę podpisali ministrowie spraw zagranicznych Hans-Dietrich Genscher z RFN, Lothar de Maizière z NRD, Roland Dumas z Francji, Eduard Szewardnadze z ZSRR, Douglas Hurd Z Wielkiej Brytanii i James Baker z USA.
[edytuj] Zobacz też
- podział Niemiec
- strefy okupacyjne Niemiec
- linia Odra-Nysa Łużycka
- Republika Federalna Niemiec
- Niemiecka Republika Demokratyczna
- Międzysojusznicza Rada Kontroli
