Konrad II Szwabski
Z Wikipedii
Konrad II Szwabski (ur. luty/marzec 1172 r.; zm. 15 sierpnia 1196 r. w Durlach) – książę Rothenburg nad Tauber w latach 1189-1191 i Szwabii w latach 1191-1196.
Konrad był synem cesarza Fryderyka Barbarossy i Beatrycze Burgundzkiej. Był panem Weißenburga w Bawarii i Chebu. W 1191 r. otrzymał dobra Stafów wokół Rothenburga.
W maju 1187 r. dwór cesarski rozpoczął rokowania w sprawie małżeństwa Konrada z Berenguelą Kastylijską. W lipcu 1188 r. odbyło się wesele w Carrión koło Burgos. Małżeństwo nie zostało dopełnione, gdyż dziesięcioletnia Berenguela, z powodu odnowienia się konfliktu z Welfami, nie przybyła na Boże Narodzenie 1190 r. na dwór Staufów. W 1191 r. papież Celestyn III unieważnił małżeństwo. Powodem były działania Eleonory Akwitańskiej, które doprowadziły do izolacji powiązanych z Francją Staufów.
Konrad wyruszył wraz z bratem Henrykiem VI do Rzymu na jego koronację cesarską 15 kwietnia 1191 r. Następnie wojska cesarskie wyruszyły na wojnę z Normanami. Z powodu epidemii malarii wyprawę przerwano w Neapolu. W tym samym roku Konrad został pasowany na rycerza i otrzymał księstwo Szwabii. W 1194 r. Konrad towarzyszył Henrykowi VI w zdobyciu Królestwa Sycylii. Kronikarze chwalili zdolności militarne Konrada. Po powrocie do Niemiec został zamordowany. Przyczyny nie są jasne. Przypuszcza się, że chodziło o zemstę mężczyzny, którego żonę Konrad zgwałcił. Książę został pochowany w klasztorze Lorch.
[edytuj] Literatura
- Bedürftig, Friedemann: Taschenlexikon Staufer; Piper Verlag (München, 2000) (ISBN 3-492-23032-6)