Konrad von Wittelsbach

Z Wikipedii

Konrad von Wittelsbach (ur. 1120 - zm. 25 października 1200) - arcybiskup Moguncji i Salzburga oraz kardynał Św. Kościoła Rzymskiego. Był pierwszym w historii kardynałem, który jednocześnie był także biskupem rezydencjonalnym (nie licząc diecezji suburbikarnych).

Był synem Ottona hrabiego Wittelsbach oraz bratem Ottona I, księcia Bawarii. Na synodzie w Lodi w 1161 cesarz Fryderyk I Barbarossa mianował go arcybiskupem Moguncji, który to urząd wiązał się z godnością arcykanclerza Niemiec. Na tym samym synodzie cesarz udzielił poparcia antypapieżowi Wiktorowi IV, wybranemu dwa lata wcześniej w opozycji do papieża Aleksandra III. W 1164 zmarł Wiktor IV, a jego zwolennicy wybrali na jego następcę Paschalisa III. Konrad opowiedział się wówczas za uznaniem Aleksandra III, co poróżniło go z cesarzem, który wsparł antypapieża. W rezultacie musiał uchodzić do Francji, a następnie do Rzymu. Ponieważ Fryderyk pozbawił go archidiecezji mogunckiej, mianując na jego miejsce arcybiskupa Chrystiana, papież Aleksander III w ramach rekompensaty na konsystorzu 18 grudnia 1165 kreował go kardynałem-prezbiterem S. Marcello, a na początku 1166 kardynałem-biskupem Sabiny. Nadto w 1174 został administratorem diecezji Sora w Kampanii, jednak przez cały ten czas uważał się za prawowitego arcybiskupa Moguncji.

W 1177 doszło do pojednania Aleksandra III z Fryderykiem I. W podpisanym wówczas Traktacie Weneckim papież uznał Chrystiana za arcybiskupa mogunckiego, podczas gdy Konrad jako rekompensatę otrzymał arcybiskupstwo Salzburga. Kiedy jednak w 1183 Chrystian zmarł, Konrad powrócił na stanowisko metropolity mogunckiego i piastował je już do śmierci. W tym czasie przebudował i odnowił moguncki kościół katedralny. Od 1179 roku Konrad piastował także godność legata papieskiego w Niemczech.

Za pontyfikatu Celestyna III sprawował funkcję legata papieskiego w Ziemi Świętej. W trakcie tej legacji ingerował w spory dynastyczne w Księstwie Antiochii, a ponadto, za zgodą papieża, koronował na króla władcę Armenii Leona I jako wasala Cesarstwa.

Jako kardynał-biskup Sabiny sygnował bulle papieskie wydane między 18 marca 1166 a 6 listopada 1199. Od 1181 roku był dziekanem Kolegium Kardynalskiego. Zmarł w Riedfeld w trakcie powrotu z legacji w Ziemi Świętej.