Konserwacja zabytków
Z Wikipedii
Konserwacja zabytków – zespół stałych i systematycznych działań mających na celu utrzymanie obiektu zabytkowego w dobrym stanie technicznym. Polega na zabezpieczaniu dzieł sztuki (obrazów, rzeźb, wyrobów rzemiosła a także obiektów architektonicznych, całych zespołów urbanistycznych, zabytkowych parków, stanowisk archeologicznych itp.) w celu zachowania ich i uniknięcia ewentualnych wysokich nakładów koniecznych w przypadku przeprowadzenia większego remontu.
Konserwację przeprowadza się po dokładnym zinwentaryzowaniu obiektu, przeprowadzeniu prac archiwalnych, historycznych i badań techniczno-naukowych mających na celu ustalenie stanu dzieła, zakresu prac, wybraniu odpowiedniej metody itp. Badania pozwalają na wykonanie restauracji a nawet rekonstrukcji brakujących elementów przy jednoczesnym usunięciu późniejszych, często bezwartościowych, naleciałości. Podstawowym celem konserwacji jest utrwalenie oryginalnych fragmentów zabytku i ich zabezpieczenie przed dalszą degradacją w przyszłości, realizowane różnymi metodami w przypadku różnych typów obiektów. W większości przypadków polega to na:
- działaniach chemicznych, m.in. przywracających równowagę kwasową obiektu, usuwających mikroorganizmy, przywracających pierwotny wygląd zabytku i wzmacniających jego strukturę.
- działaniach fizycznych, m.in.usuwających szkodliwe mikroorganizmy (np. promieniami rentgena),wzmacniających strukturę obiektu (np.nasycanie roztworami żywic), osuszających lub nawilżających obiekt.
- działaniach artystycznych, m.in. uzupełnianie drobnych ubytków, kitowanie, punktowanie, retusze i rekonstrukcje.
W zależności od typu obiektu i jego przeznaczenia, a także według subiektywnej oceny konserwatora konserwacja może mieć charakter tylko zachowawczy, bez uzupełniania brakujących fragmentów zabytku lub rekonstrukcyjny. W konserwacji rekonstrukcyjnej istnieją różne szkoły konserwatorskie, proponujące różnego typu rekonstrukcje - począwszy od naśladowczych, gdy artysta stara się uzupełnić brakujący fragment w sposób łudząco podobny do oryginału, skończywszy na neutralnych, gdy fragmenty uzupełniane jednolicie, bez intencji naśladowania oryginału.
Zobacz też: