Konwencja o udzielaniu patentów europejskich
Z Wikipedii
Podpisana w 1973 roku w Monachium Konwencja o udzielaniu patentów europejskich (ang. European Patent Convention – EPC) ustala wspólną ścieżkę zgłaszania i udzielania patentów europejskich, obowiązujących w każdym z państw-członków Europejskiej Organizacji Patentowej wskazanych przez wnioskodawcę we wniosku o udzielenie patentu europejskiego. Konwencja o udzielaniu patentów europejskich określa zarówno tryb przyznawania patentów europejskich, jak i merytoryczne oraz formalne przesłanki zdolności patentowej wynalazków.
Akt przystąpienia Polski do Konwencji o udzielaniu patentów europejskich został podpisany przez Prezydenta RP dnia 29 grudnia 2003, opublikowany w Dzienniki Ustaw z 2004 r. nr 79; poz. 737 (tam też można znaleźć polski tekst konwencji), a Polska formalnie stała się członkiem Europejskiej Organizacji Patentowej 1 marca 2004 roku.
Pierwsza duża rewizja Konwencji o udzielaniu patentów europejskich miała miejsce w 2000 roku i najprawdopodobniej wejdzie w życie z końcem 2007 roku; zrewidowana Konwencja określana jest mianem EPC 2000.
