Korektor graficzny

Z Wikipedii

Korektor graficzny, equalizer służy do zmiany wartości natężenia dźwięku dla poszczególnych częstotliwości. Dzięki niemu można uzyskać głośniejsze lub cichsze tony wysokie, średnie lub niskie. Ma to za zadanie skorygowanie barwy dźwięku. Korektor w zestawach wieżowych włącza się w szereg pomiędzy źródłem sygnału (np. tunerem) a wzmacniaczem. W systemach hi-end nie stosuje się tego typu urządzeń ze względu na ogromne zmiany w torze sygnału, a co za tym idzie wprowadzenie bardzo dużej ilości zniekształceń (szczególnie przesunięć fazowych) wynikających z niedoskonałości budowy filtrów.

Popularny korektor składa się z suwaków (zwykle 5-10 częstotliwości korekcyjnych na kanał) oraz wzmocnienia, posiada również możliwość wyłączenia korekcji. Istnieją korektory studyjne, posiadające znacznie większą i dokładniejszą korekcję dźwięku. Najczęściej w praktyce nagłośnienia scenicznego stosuje się tzw. korektor tercjowy czyli oferujący 31 punktów korekcji na kanał. Jest on na tyle precyzyjny, że pozwala precyzyjnie modelować brzmienie, a jednocześnie szerokość poszczególnych pasm pozwala na naturalne brzmienie bez zniekształceń nieliniowych.

Obecnie coraz częściej klasyczny korektor jest zastępowany przez mikroprocesorowy korektor częstotliwości. W praktyce studyjnej nadal stosuje się jednak klasyczne rozwiązania przede wszystkim ze względu na wygodę użytkowania, pozwalające jednym rzutem oka ocenić stopień korekcji. Nawet jeżeli sam proces korekcji odbywa się w układzie komputerowym, to dla wygody użytkowania często stosuje się graficzna formę wyświetlania zbliżoną do tradycyjnego korektora graficznego.