Koszty utopione
Z Wikipedii
Koszty utopione (ang.: sunk costs) - koszty ponoszone w związku z koniecznością wejścia na dany rynek (zob. bariery wejścia). Można wśród nich wymienić:
- koszty uzyskania zezwoleń i licencji,
- koszty szkoleń personelu,
- koszty badań nowego rynku,
- koszty zmian powiązań umownych z otoczeniem,
- koszty inwestycji o niskiej podzielności ekonomicznej i technicznej (w przypadku wycofania z rynku szanse odzyskania nakładów inwestycyjnych są niewielkie).
Koszty utopione to koszty, których nie można odzyskać, stąd nie powinny być uwzględniane przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Innymi słowy, decyzję o dalszej realizacji przedsięwzięcia powinno opierać się wyłączając z rachunku koszty utopione i biorąc pod uwagę jedynie koszty zmienne.
Dlatego niekiedy nie do końca zgodne z prawdą są założenia modelowe o braku barier wejścia i wyjścia. Przecież jeżeli firma chciałaby zastosować swój kapitał do celów innych niż dotychczas, co dotyczy nawet z pozoru najbardziej elastycznych elementów, to to właśnie będą koszty utopione. Dlatego rzeczywiste rynki daleko odbiegają od ideału potencjalnej konkurencyjności. Koszty te oczywiście różnią się zasadniczo w zależności od rodzaju przedsiębiorstwa. Często mała część tych kosztów może jednak zostać odzyskana w efekcie przeniesienia praw związanych z nimi na inne firmy.
[edytuj] Bibliografia
- R. Tomanek: Kontestowalność rynków transportu miejskiego. "Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej" 2005, nr. 1668.
- "Zasady polityki gospodarczej" N. Acocella, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszzawa 2006
