Kowalstwo gdańskie
Z Wikipedii
[edytuj] Kowalstwo gdańskie
Zgodnie z królewskim przywilejem z 1678 r., do ślusarzy należało wykonywanie prac z kutego żelaza przy wyposażaniu budowli od fundamentu po szczyt, a także przy studniach, pompach, mostach i bramach. Kowale w Gdańsku należeli do jednego z czterech głównych cechów. Od średniowiecza mieli monopol na wykonywanie wyrobów z żelaza. Z cechu tego w wyniku specjalizacji wywodzili się między innymi zegarmistrze, ślusarze i płatnerze . Wyroby kowali gdańskich były znane i cenione nie tylko na Pomorzu (Żukowo, Kartuzy, Chwaszczyno, Oliwa) ale również w całym kraju (np. krata w Katedrze św. Wojciecha w Gnieźnie). Przy pracy wzorowali się na innych gotowych wyrobach o uznanych wartościach. Produkowano oprócz okuć budowlanych chorągiewki na dachy, szyldy, kraty, odlewano działa żeliwne, pierwsze zegary wieżowe itp.