Kroki (sztuka)

Z Wikipedii

Kroki (fr. Pas, ang. Footfalls) – sztuka napisana przez Samuela Becketta w 1976 roku.

[edytuj] Osoby dramatu

• May (M)
• głos kobiety (G).

[edytuj] Przebieg akcji

Słychać wyraźne kroki rytmiczne. Ukazuje się May. Robi jeszcze trzy długości i odwraca się do widowni. Woła matkę i pyta ją, czy spała. Głos kobiety odpowiada jej, że głębokim snem. Liczy na głos kroki May. Pyta, czy nie spróbowałaby zasnąć. May wymienia rzeczy, w których może teraz pomóc matce, ta twierdzi, że jeszcze nie teraz. Rozmawiają dalej. Okazuje się, że matka ma dziewięćdziesiąt lat a May czterdzieści parę. M znów chodzi. Matka pyta kiedy to się skończy. Mówi, że od dzieciństwa, zamiast wychodzić z koleżankami grać w klasy, ona chodziła. Kiedyś w miejscu, gdzie teraz na podłodze leży pas, był gruby dywan, ale May poprosiła matkę, aby go zabrała, ponieważ chce słyszeć kroki. Kobieta mówi, że córka czasami zasypia ale tylko płytkim snem, opierając głowę o ścianę. Przygasa światło, następnie znów się zaświeca ale słabiej niż wcześniej.

May opowiada w drugiej osobie, że wymykała się o zmroku i szła do kościółka przez północne drzwi. Chodziła tam i z powrotem po jednej z naw (kościół miał kształt krzyża). Chodziła tak dług, aż znikła bezszelestnie. Snuła się tylko podczas nieszporów. Opowiada o pani Winter i jej córce Amy (anagram imienia May). Pani W. Pyta córkę podczas kolacji, czy nie zauważyła niczego dziwnego na nieszporach. Amy twierdzi, że nic nie zauważyła, bo właściwie jej tam nie było. Pani Winter mówi, że to nie możliwe, gdyż słyszała, jak odpowiada amen. Pyta Amy (tak jak matka na początku May), czy nigdy nie przestanie, czy wiecznie będzie przeżuwać to w swojej głowie.

Światło przygasa, aż nastaje ciemność.