Krzysztof Michalski (filozof)
Z Wikipedii
Krzysztof Michalski (ur. 1948) – polski filozof.
Profesor Krzysztof Michalski jest filozofem, tłumaczem, nauczycielem akademickim. Uczeń Leszka Kołakowskiego i Jana Patocki, ukończył filozofię w 1969 na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat obronił w 1974 na podstawie rozprawy "Heidegger i filozofia współczesna". W tym samym roku rozpoczął pracę jako asystent w Instytucie Filozofii UW.
Habilitował się w 1986 na podstawie rozprawy "Logika i czas". "Próba analizy Husserlowskiej teorii sensu". Od 1994 jest profesorem Instytutu Stosowanych Nauk Spolecznych UW, gdzie kieruje Katedrą Erazma z Rotterdamu. Od 1986 jest również profesorem filozofii w Departament of Philosophy na Boston Univesity. W 2003 został profesorem tytularnym. Należy do założycieli – obok m.in. Józefa Tischnera, Jana Błońskiego – Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu (1983); jest jego rektorem. W latach 80. instytut ten stał się ważkim centrum wymiany intelektualnej i badawczej miedzy uczonymi z Europy Środkowej i Wschodniej a środowiskami naukowymi na Zachodzie. Obecnie zaliczany jest do najważniejszych europejskich centrów naukowych, w którym realizowane są projekty z dziedzin nauk politycznych, społecznych i humanistycznych.
Krzysztof Michalski był redaktorem szeregu prac zbiorowych (m.in. tomy ze spotkań czołowych filozofów i intelektualistów europejskich z Janem Pawłem II w Castelgandolfo), autorem wielu artykułów w prestiżowych czasopismach naukowych amerykańskich, niemieckich i in. Był tez redaktorem tomów z przekładami wybranych esejów Heideggera, Gadamera oraz ich tłumaczeń (Martin Heidegger "Budować, mieszkać, myśleć. Eseje wybrane, 1977;Hans-Georg Gadamer" Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane, 1979). Jest wydawca i redaktorem naczelnym pisma "Transit. Europaische Revue" (Frankfurt nad Menem).
Był stypendystą wielu prestiżowych fundacji (m.in. fundacji im. Aleksandra von Humboldta, Thyssen Stiftung). Uzyskał szereg nagród i wyróżnień: do najważniejszych należą Krzyż Oficerski Zasłużonych dla Rzeczypospolitej Polskiej (2003), Theodor-Heuss-Preis (2004) oraz Krzyż Oficerski, L'Ordre National du Mérite, Francja 2007. Od lat 80. organizował i był dyrektorem liczących się międzynarodowych seminariów, szkół letnich, sympozjów itd.
Pełni liczne funkcje naukowe i publiczne. Najważniejsze z nich to: członek jury Hanna Arend Prze, przewodniczący Rady Nadzorczej Instytutu Spraw Publicznych (Warszawa), członek Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego, członek Komitetu Doradczego Internaional Academic Freedom (New York), członek The AmericanAssociation for Polish-Jewish.
Był przyjacielem ks. Tischnera.
