Kultura mikocka
Z Wikipedii
Kultura mikocka - kultura końca środkowego paleolitu, charakteryzujaca się artefaktami w postaci dobrze obrobionych, retuszowanych z dwóch stron tłuków pięściowych, oraz noży prądnickich, zgrzebeł, drapaczy.
Spis treści |
[edytuj] Kryteria wydzielenia, Chronologia
Kultura ta została wydzielona na podstawie inwentarzy kamiennych odkrytych w najwyższych warstwach w jaskini La Micoque w dep. Dordogne we Francji. Najstarsze pięściaki mikockie pochodzą z okresu ok 280 tys lat temu zaś klasyczne stadium rozwoju wyznacza data ok 100 tys lat temu. Tak wczesne pojawienie się pięściaków mikockich może świadczyć o ich współczesności z później fazie kultury aszelskiej na terenie Europy Zachodniej. Tradycja mikocka na terenach Krymu i północnego przedpola Kaukazu przetrwała do czasów ok 30 tys lat temu.
[edytuj] Obszar występowania
Zespół zjawisk kulturowych utożsamiany z kulturą mikocką obejmował zasięgiem znaczne połacie Europy. W zachodniej części Europy inwentarze mikockie znane są z stanowisk La Micoque, La Cotte Saint-Brelade położone na wyspie Jersey na kanale La Manche, oraz stanowiska Mesvin IV znajdujące się na ternie Belgii. Na ternie Portugalii pięściaki mikockie znane są z stanowiska Galeira Pesada stanowisko to datowane jest na okres 240-200 tys lat temu. Znaczna ilość stanowisk mikockich znana jest z trenów Niemiec a okres funkcjonowania tych stanowisk mieszczą się w przedziale 100-70 tys lat temu. Stanowiska te znajdują się głównie na terenie dzisiejszej Hesji np stanowiska Buhlen i Balve. Inwentarze mikockie znane są na terenie południowej Polski m.in Jaskini Biśnik, Jaskinia Ciemna, Zwoleń koło Radomia Piekary pod Krakowem stanowiska te datowane są podobnie jak te z terenów Niemiec ok 100-60 tys lat temu. Stanowiska mikockie znane są także z terenów wschodniej części Europy np stanowisko Antonowka(Ukraina) oraz z stanowiska Wołograd-Suchaja Mieczetka które znajduje się na terenie Rosji.
[edytuj] Charakterystyczne wyroby kulturowe
Charakteryzuje się wydłużonymi pięściakami o grubych podstawach tzw pięściaki mikockie. Ich cechą charakterystyczną jest: symetryczny kształt, płaski retusz, proste regularne krawędzie z dodatkowym drobnym retuszem przykrawędnym. W inwentarzach mikockich poświadczona jest obecność asymetrycznych noży-zgrzebeł obrabianych dwu stornie i ostrzy liściowatych, drapaczy.
[edytuj] Bibliografia
- Janusz K. Kozłowski. „Wielka Historia Świata”, t. I Świat przed "rewolucją" neolityczną, wyd. Fogra Kraków 2004.
- Janusz K. Kozłowski. „Archeologia Prahistoryczna”, Część I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kraków 1972r.
- Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, „Wielka Historia Polski” , t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), wyd. Fogra Kraków 1998r.
- Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe) "Encyklopedia historyczna świata: tom I Prehistoria", Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres , Kraków 1999.
- Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski. „Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu", wydanie trzecie. Wyd. PWN Warszawa 1990 r.
- J.Desmond Clark. „Prahistoria Afryki", wyd. PWN Warszawa 1978 r.
