Kuros
Z Wikipedii
Kuros (gr. κοῦρος) – typ posągu w sztuce starożytnej Grecji, przedstawiający stojącego, nagiego młodego mężczyznę z falistymi włosami i zagadkowym uśmiechem (archaiczny uśmiech). Ręce zawsze były opuszczone wzdłuż ciała a lewa noga wysunięta lekko do przodu.
W starożytnej Grecji słowo kouros oznaczało młodzieńca.
Kurosy ustawiano w pobliżu świątyń jako posągi zwycięzców igrzysk sportowych. Rzeźby są zwartymi, zamkniętymi, blokowymi bryłami o frontalnym ustawieniu. Postać w sztywnej, lekko wykroczonej pozie, statyczna. Dłonie zwinięte w pięści. Twarze bezosobowe, o ponadczasowej młodości. Przypominają kanon Egipski, gdyż w okresie archaicznym Grecja uległa wpływom sztuki Egiptu i Bliskiego Wschodu. Nagie postaci młodzieńców świadczą o zainteresowaniu pięknem ludzkiego ciała. Ponadczasowa młodość i uogólnione rysy postaci są wynikiem dążenia do osiągnięć idealnego piękna - są to jakby "modele", wzorce ludzi, a nie konkretne portrety. W VI w. p. n. e. pojawia się pewne ożywienie psychiczne, tzw. archaiczny uśmiech. Postaci miały wysokość od kilkudziesięciu cm do ponad 3m wysokości. Sposoby opracowania kurosów są różne. Niektóre są badziej krępe, masywne, o zwartym ciele (tendencja dorycka), inne mają smukłe, delikatnie opracowane ciała (tendencja jońska). W VI w. p. n. e. dojdzie do rozbudowania kompozycji np. Muschofros - przedstawia młodego pasterza niosącego jagnię. Jest to zerwanie z symetrią widoczną w postaciach kurosów.
[edytuj] Przykłady tego typu posągów
- Kuros z Nowego Jorku
- Kuros z Dipylonu
- Kuros z Sunion, ok. 590 p.n.e., Ateny
- Apollo z Tenei, ok. 550 p.n.e., Monachium
- Kuros z Anawysos, ok. 530 p.n.e., Ateny
- Kleobis i Biton
[edytuj] Zobacz też:
- kora.
