Lama (religioznawstwo)

Z Wikipedii

Lama – tybetański odpowiednik indyjskiego określenia guru, duchowego nauczyciela. Dosłowne znaczenie to "najwyższa matka", czyli istota mająca tyle miłości do wszystkich istot, co matka do swego jedynego dziecka. Według innego tłumaczenia lama oznacza "najwyższą zasadę". Słowo lama również się odnosi do tytułu, który daje autorytet nauczycielowi do nauczania buddyzmu tybetańskiego. Tradycyjnie otrzymanie takiego tytułu wiaże się m.in. z ukończeniem odpowiedniego odosobnienia medytacyjnego i potwierdzeniem posiadania odpowiedniej wiedzy buddyjskiej. Lama jest szczególnie ważny w buddyzmie Wadżrajany – bez niego nie można uzyskać dostępu do najgłębszych nauk i praktyk.

Lama należy do tzw. trzech korzeni buddyzmu tybetańskiego (dwa pozostałe to jidam i strażnicy).

W literaturze popularnej lamą nazywano zazwyczaj wszystkich mnichów lamaistycznych (np. Kojło, 1983).

[edytuj] Bibliografia

• S. Kojło, Suche Bator, Książka i Wiedza, 1983