Latarnia czarnoksięska
Z Wikipedii
Latarnia czarnoksięska, latarnia magiczna, z łac. również laterna magica – najprostszy aparat projekcyjny rzutujący obraz ze szklanych przezroczy. Składał się on z soczewki (często tylko samego szkła z namalowanym obrazem) oraz źródła światła.
Za jego wynalazcę uznaje się jezuitę Athanasiusa Kirchera, który opisał ją w książce Ars Magna Lucis et Umbrae z 1671 roku. Miał ją skonstruować około roku 1645.
Latarnia czarnoksięska została udoskonalona przez E. G. Robertsona, który do urządzenia dodał mechanizm regulacji ostrości. Samo urządzenie zostało opatentowane w USA w 1870 roku przez Henrego R. Heyla z Filadelfii
Aparat ten można uznać za prototyp:
- diaskopu
- episkopu
- epidiaskopu
- powiększalnika fotograficznego
- projektora filmowego
[edytuj] Inne znaczenia
Latarnia czarnoksięska to także tytuł książek:
- Adolfa A. von Crenzina z lat 1826- 1827,
- Józefa I. Kraszewskiego z lat 1843 – 1844 – satyryczna, XIX-wieczna powieść społeczno-obyczajowa,
- Aleksandra Jackiewicza z 1956r będącej zbiorem pochwalnych esejów na temat filmu socrealistycznego.
