Lekyt

Z Wikipedii

Lekyt (gr. λήκυθος lekythos, l.mn. λήκυθοι lekythoi) – w starożytnej Grecji wysmukłe naczynie ceramiczne z jednym uchem, przypominające dzbanek. Służyło do przechowywania oliwy do smarowania ciała.

Lekyty miały długi brzusiec na kształt cylindra, zwężający się u podstawy, długą, wysmukłą szyjkę z uchem w kształcie pętli, bardzo szeroki i wysoki wylew. Pozycję stojącą zapewniała mała stopka. Podobnie jak inne naczynia były zdobione malowaniem.

Używane były w łaźniach, salach sportowych i w domu jako jeden z przyborów toaletowych.

Szczególny rodzaj stanowiły charakterystyczne dla Attyki Białe Lekyty sepulkralne przeznaczone na oliwę używaną do namaszczania ciała zmarłego. Przybrały charkter przedmiotu zdobiącego groby, symbolu pamięci o zmarłym. Spowodowało to rozwój ich zdobnictwa. Artyści, przedstawiający głównie sceny z życia zmarłych oraz mitologiczne, związane z wędrówką duszy po śmierci, wykazywali duży kunszt, artyzm wykonania i indywidualny styl, np. tzw. Malarz Achillesa.