Leonid Rajchman

Z Wikipedii

Leonid Fiedorowicz (Jefimowicz) Rajchman (ur. 1908 r., zm. 10 marca 1990 r.), generał-lejtnant Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych - NKWD. Pochodził z rodziny rzemieślnika. Skończył szkołę dwuoddziałową. Od 1924 r. pracował w Zarządzie GPU w Leningradzie, do kierownictwa NKWD przeszedł w 1938 roku na stanowisko naczelnika oddziału, potem zastępcy naczelnika wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD. Według jednych źródeł w latach 1939-1941 pracował na Zakarpaciu, według innych prowadził na Łubiance (centrala radzieckich organów bezpieczeństwa od 1917-1991 roku) i Butyrkach przesłuchania wyselekcjonowanych oficerów polskich z obozów w Kozielsku i Starobielsku, którzy dostali się do niewoli radzieckiej we wrześniu 1939 roku. Według relacji rotm. Czapskiego, w trakcie poszukiwania zaginionych oficerów, przyjął go na audiencji. Pod koniec życia Rajchman kategorycznie negował takie spotkanie.
W latach 1941-1951 na kierowniczych stanowiskach kontrwywiadu NKGB i MGB. Aresztowany w 1951 roku w grupie z kręgów W. Abakumowa jako członek syjonistycznego spisku w MGB, po śmierci Stalina zwolniony i w maju 1953 roku wyznaczony na stanowisko naczelnika kontrolnej inspekcji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Związku Radzieckiego. Ponownie aresztowany w sierpniu tego roku. W 1956 roku skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na 8 lat pozbawienia wolności z wykluczeniem z partii i pozbawieniem generalskich przywilejów. Rok później zwolniony w ramach amnestii. Pod koniec życia amatorsko parał się kosmologią, wydał dwie książki – Dialektyka bytu ciał niebieskich i Mechanizm aktywności słonecznej.

Był żonaty z primabaleriną Teatru Wielkiego Olgą Wasiliewną Liepieszyńską, która prawdopodobnie była również jego tajną współpracowniczką. Po jego aresztowaniu oficjalnie wyrzekła się go.

[edytuj] Materiały źródłowe

Publikacje papierowe

• Абаринов В., Катынский лабиринт
• Залесский К.А., Империя Сталина. Биографический энциклопедический словарь, Москва, Вече, 2000