Leonor Teles de Menezes

Z Wikipedii

Dona Leonor (Elionor) Telles (Teles) de Menezes (Meneses) (1350 - 27 kwietnia 1386) - królowa Portugalii w latach 1372-1383, regentka Portugalii w latach 1383-1384.

Urodziła się w Trás-os-Montes e Alto Douro, jako córka Martima Afonso Telo de Menezes (potomka króla Leónu - Frueli II) i jego żony - Aldonça Anes de Vasconcelos (potomkini króla Portugalii - Sancho I Kolonizatora). W młodym wieku poślubiła dworzanina Dom João Lourenço da Cunha, trzeciego pana Pombeiro, i miała z nim syna:

• Dom Álvaro da Cunha.

Podobno została uwiedziona przez przyszłego króla Ferdynanda I, syna Piotra I Sprawiedliwego i jego drugiej żony - Konstancji Manuel, kiedy był on jeszcze księciem. Poznała go w czasie odwiedzin siostry Marii Telles, damy dworu siostry przyrodniej Ferdynanda - Beatrycze, infantki Portugalii. Ferdynand już jako król anulował małżeństwo Leonory powołując sie na zbyt bliskie pokrewieństwo małżonków, a 5 maja 1372 w tajemnicy sam poślubił Leonorę. Para miała:

• Beatrycze (1372-1410), królową Kastylii jako drugą żonę Jana I,
• Piotra (1370/1380-1370/1380),
• Alfonsa (1371/1382-1371/1382).

Ojciec Ferdynanda zmarł w 1367 i Leonor, kiedy wyszła za Ferdynanda jednocześnie została królową Portugalii. Przez ludzi jej współczesnych nazywana była Aleivosa (Zdradliwa). Po śmierci Ferdynanda w 1383 Leonor została mianowana regentką w imieniu swojej jedynej córki Beatriz. Od 1383 Leonora rządziła krajem ze swoim kochankiem João Fernandes Andeiro, drugim hrabią Ourém (nazywanym Conde Andeiro), co nie podobało się szlachcie i niższym klasom. Wydanie Beatriz za króla Kastylii spowodowało wygnanie i matki i córki.

Szlachta portugalska obawiała się utraty niepodległości i podporządkowania Portugalii Kastylii. Zbuntowali się przeciwko regentce, a rebelię poprowadził wielki mistrz zakonu Avis - przyszły król Jan I Dobry. Rebelia ta doprowadziła do kryzysu (1383-1385).

Leonora zmarła na wygnaniu w klasztorze w Tordesillas.