Lesio (powieść)

Z Wikipedii

Lesio - powieść obyczajowa Joanny Chmielewskiej (1973). Pełny tytuł - Lesio. Powieść - nie da się ukryć - humorystyczna. Piąta książka autorki, uznawana przez czytelników za jedno z najlepszych jej dzieł i jedną z najlepszych książek polskiej literatury rozrywkowej. Wielokrotnie wznawiana. Składa się z trzech opowiadań, które łączy postać głównego bohatera i jego środowisko - kolegów z pracowni architektonicznej. Przetłumaczona na słowacki i rosyjski.

Bohaterem jest Lesio - roztargniony architekt, o artystycznej duszy, wiecznie spóźniający się do biura.

Część 1. Lesio jest wiecznym bohaterem księgi spóźnień w firmie, co grozi mu utrata pracy. Postanawia się uwolnić od problemu zabijając główna księgową. Tymczasem w firmie ginie księga spóźnionych, co sprawia, że z miejsca staje się głównym podejrzanym.

Część 2. Projekt, nad którym pracuje grupa architektów jest prawdopodobnie przedmiotem plagiatu konkurencyjnej grupy. Projekt ma byc wysłany na konkurs. Architekci postanawiają do tego nie dopuścić, robiąc napad na pociąg, którym projekt jest przewożony.

Część 3. Do biura projektów, w którym pracuje tytułowy bohater, zostaje przyjęty nowy pracownik, obywatel Danii. Rodzi to całą masę problemów, głównie natury obyczajowej.

Książka jest satyrą na pracę w polskich biurach a jednocześnie opisuje spory wycinek rzeczywistości polskiej klasy średniej lat 60 w realiach PRL. Zawiera błyskotliwe dialogi, łączy komizm postaci, sytuacyjny i słowny. Z miejsca stała się bestsellerem.