Dyskusja:Lockheed P-38 Lightning

Z Wikipedii

"Skoncentrowany ogień w działka i karabinów maszynowych był dużo bardziej zabójczy dla lekkich myśliwców japońskich niż dla metalowych maszyn niemieckich"

Nie bardzo rozumiem. "(...) ogień w działka i karabinów maszynowych (...)". Literówka?

Faktycznie, literówka, zamiast "z" napisałem "w". Dzięki za wskazanie. Catz 22:59, 19 mar 2006 (CET)

"a wszystkie Lightningi zestrzeliły lącznie więcej japońskich samolotów niż jakikolwiek inny amerykański myśliwiec"

  Nie rozumiem oco tutaj chodzi? "więcej japońskich samolotów niż jakikolwiek inny amerykański myśliwiec"?

[edytuj] "zastosowanie bojowe"

Jest to nieprawidłowe uzycie zwrotu.

Prawidłowe było porzednio: "Uzycie bojowe". Samolot został bojowo użyty a nie zastosowany.

Zapraszam na http://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedysta:Galileo01/panele_eksperckie

Pozdr. Tomasz O. 14:38, 18 kwi 2007 (CEST)

[edytuj] Kilka uwag

Nie miał on samych wad.Posiadał głównie zalety.Silniki bez sprężarek zamontowane były tylko na dwóch egzemplarzach wysłanych do testów do Wlk. 

Z tego co mi jest wiadomo to wersje rozpoznawcze w Wlk. Brytanii miały również kiepskie silniki Allison.

Był on skomplikowany w obsłudze i miał dosyć niską krytyczną liczbę Macha (0,67). 

Fakt, jest to istotna informacja, ona była też jednym z powodów że lotki stawały się twarde przy większych prędkościach.

Objawiało się to "wariowaniem" wolantu i "ciężkim nosem" 

z tego co mi wiadomo to P-38 miał drążek, a nie wolant. A zaciąganie do lotu nurkowego to typowa jedna z wielu cech zbliżania się do krytycznej liczby macha.

Miał też bardzo dobre wznoszenie, jako że był projektowany jako myśliwiec przechwytujący. 

Miał spory nadmiar mocy i sprawne śmigła (w wersji z silnikami przeciwbieżnymi)

P-38 nie miał wiotkiej konstrukcji - mógł wytrzymać 7,5g przez dłuższy czas 

Co innego wiotkość, a co innego wytrzymałość. Pierwsze wersje Spitfire nie były wiotkie, ale końcówki skrzydeł były mało wytrzymałe, zdarzały się przypadki podgięcia końcówek podczas forsownych manewrów, sytuacja odwrotna niż w P-38.

Samolot ten był dosyć odporny na ogień ze względu na swoją wytrzymałą konstrukcję i 2 silniki, które były chłodzone cieczą i jak w każdym myśliwcu drugiej wojny światowej napędzanym silnikiem rzędowym 

Były myśliwce z silnikami rzędowymi chłodzonymi powietrzem np. Caudron Cyclone 714.

P-38 był potężnie uzbrojony, oprócz umieszczonych w nosie 4 nkm 12,7mm z zapasem amunicji 450 naboi każdy i działka 20mm z zapasem 150 naboi mógł przenosić ok. 2 ton bomb, 

P-47 miał 8 nkm 12,7, sekundowa salwa była większa niż w P-38. Zaś te 2 tony bomb to nie w wersji myśliwskiej a szturmowej.

Tym niemniej Twoja treść wniosła wiele wartościowych rzeczy.

Pozdr. Tomasz O. 07:47, 27 kwi 2007 (CEST)