Z Wikipedii

[edytuj] Chłodziarka

[edytuj] Historia

Pierwsze urządzenie chłodnicze zademonstrował w połowie XVIII wieku szkocki lekarz i chemik William Cullen. Pokaz, który odbył się na Uniwersytecie Glasgow, był prawdopodobnie pierwszą udaną próbą wyprodukowania lodu. Jako czynnik chłodniczy posłużyła woda, która parowała pod obniżonym ciśnieniem. Pierwszy projekt urządzenia sprężąrkowego stworzony został przez Olivera Evansa w 1805 r. Krążącym w obiegu zamkniętym czynnikiem był eter etylowy. Przyjaciel i współprzcownik Evansa, Jacob Perkins, zbudował napędzane ręcznie urządzenie, na które w 1834 roku uzyskał patent brytyjski. Posiadało ono wszystkie elementy, w jakie wyposażone są współczesne chłodziarki.

Jedną z pierwszych konstrukcji, które znalazły praktyczne zastosowanie stworzył John Gorrie -- lekarz i wynalazca pracujący na Florydzie. Celem było zapewnienie komfortu cieplnego pacjentom tamtejszego szpitala. W 1848 Gorrie złożył wniosek patentowy, jednak z powodu skandalu, który wywołał jego wynalazek, patent uzyskał dopiero w roku 1851.

Prawdopodobnie pierwszą osobą, która wykorzystała urządzania chłodnicze w przetwórstwie żywności był James Harrison, szkocki drukarz, polityk i wynalazca mieszkający w Australii. Ulepszając rozwiązania poprzedników zamontował sprężarkę oraz silnik parowy na jednej ramie, tworząc w ten sposób jeden z pierwszych agregatów sprężarkowych (1850 r.). Maszynę tę użyto w pierwszej chłodni składowej mięsa mrożonego, która powstała w Australii. Harrison opracował również pierwszą instalację chłodzącą zastosowaną w browarnictwie, która została oddana do użytku w browarze Bendigo w stanie Wiktoria.