Ludwik Franciszek II Burbon-Conti
Z Wikipedii
Ludwik Franciszek II Burbon-Conti lub Ludwik Franciszek Józef Burbon-Conti, fr. Louis François Joseph de Bourbon (ur. 1 września 1734, zm. 13 marca 1814) – hrabia de La Marche, książę de Mercoeur i książę Conti od 1776 do swojej śmierci.
Był jedynym synem Ludwika Franciszka I Burbona, księcia Conti, i Ludwiki Diany Burbon, najmłodszej córki Filipa II Burbona – księcia Orleanu.
Ludwik Franciszek posiadał znaczny talent żołnierski i wyróżnił się podczas trwania wojny siedmioletniej. Podczas sporu między kanclerzem René de Maupeou, a parlamentarzystami, poparł de Maupeou, a w 1788 ogłosił, że zachowana musi być jedność konstytucji. Po wybuchu rewolucji francuskiej wyemigrował, ale odmówił wzięcia udziału w planach inwazji na Francję, i ostatecznie w 1790 powrócił do ojczyzny. W 1793 został aresztowany na rozkaz Konwentu Narodowego. Został oskarżony, ale uwolniono go przed tym konfiskując cały jego majątek. Dostał pensję, ale Dyrektoriat skazał go na wygnanie z Francji. Ludwik Franciszek nie odmówił również wzięcia udziału w spiskach rojalistów i zamieszkał w Barcelonie, gdzie też zmarł w 1814.
[edytuj] Dziedzictwo
27 lutego 1759 Ludwik Franciszek II poślubił Marię Fortunatę d'Este-Modene (1731-1803), córkę Franciszka III, księcia Modeny. Małżeństwo to nie należało do udanych i para nie miała żadnych dzieci. Książę Conti zainteresował się więc Marią Anną Véronèse, nazywaną Mademoiselle Coraline, artystką z Teatru Włoskiego. Ta para miała dwóch nieślubnych synów:
Jednocześnie ze śmiercią Ludwika Franciszka ród Conti wymarł, a tytuł księcia Conti przepadł bezpowrotnie. 2 kwietnia 1844 ciało Ludwika Franciszka II przeniesiono do królewskiej kaplicy w Dreux.
| Poprzednik Ludwik Franciszek I |
 |
Książę Conti 1776-1814 |
|
Następca brak |
