Lufka

Z Wikipedii

Lufka, cygarniczka (rzadziej - fifka) - w najprostszym wykonaniu rurka kilkumilimetrowej średnicy i kilku- lub kilkunastocentymetrowej długości; na jednym z końców mocowany jest papieros (zazwyczaj w tym miejscu rurka jest nieco rozszerzona, dzięki czemu można do niej wcisnąć koniec papierosa), a drugi służy palaczowi za ustnik (bywa w tym miejscu często nieco spłaszczona i zaopatrzona w niewielkie zgrubienie ułatwiające trzymanie lufki w zębach).

Lufka zazwyczaj wykonana jest z cienkiego szkła, ceramiki, także z metalu, tworzyw sztucznych lub drewna albo kombinacji tych materiałów. Czasem końcówka lufki zagięta jest prostopadle, przez co lufka nieco upodabnia się do fajki z wetkniętym do cybucha papierosem.

Dzięki lufce palacz zapobiega nieprzyjemnym skutkom przyklejania się papierowej bibułki papierosa do wilgotnych warg. Przy paleniu papierosów bez filtra i bez ustnika pośrednictwo lufki zapobiega ponadto przedostawaniu się do ust okruchów tytoniu.

Bardzo długie lufki (nawet powyżej 30 cm) szczególnie modne były w 20-leciu międzywojennym wśród palących "wyzwolonych" kobiet z "wyższych sfer". Moda na używanie lufek powoli zanikła około lat 60. XX wieku. Wykorzystywane są natomiast nadal chętnie przez niektóre osoby, palące wykonane własnoręcznie skręty, a także do palenia w nich marihuany.

Polska nazwa nawiązuje do skojarzeń z lufą broni palnej.