Luigi Boccherini

Z Wikipedii

Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 Lukka, zm. 28 maja 1805) - włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego.

Luigi Boccherini pochodził z muzykalnej rodziny, jego ojciec grał na wiolonczeli oraz kontrabasie i w 1757 wysłał chłopca na lekcje w Rzymie. W 1769 Boccherini wyjechał do Hiszpanii, gdzie zatrunił go młodszy brat Karola III. Współpraca zakończyła się, gdy królowi nie spodobał się fragment jednego z utworów, a poirytowany kompozytor podwoił dany motyw. Do mecenasów twórczości Boccheriniego należeli też Lucjan Bonaparte i Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern. Mimo to muzyk zmarł w biedzie.

Skomponował około 600 utworów, w tym m. in. 20 symfonii, liczne koncerty wiolonczelowe, setki utworów kameralnych, oratoria, kantaty, operę. Z ogromnego dorobku Boccheriniego największą popularność zdobył Menuet z Kwintetu smyczkowego nr 13, zwłaszcza kiedy wykorzystany został jako muzyka filmowa.