Maciej Kurak
Z Wikipedii
Maciej Kurak (ur. 1972), artysta wizualny.
Spis treści |
[edytuj] Edukacja
Studia na Wydziale Grafiki ASP w Poznaniu. Od 1998 roku jest asystentem na tejże uczelni w Pracowni Serigrafii u prof. Mirosława Pawłowskiego. W 2003 roku obronił doktorat w zakresie grafiki warsztatowej.
[edytuj] Twórczość
Jest członkiem grupy artystycznej Wunderteam (grupa artystyczna).
Jest laureatem konkursu Deutche Bank „Spojrzenia” na najciekawszego artystę młodego pokolenia w 2005 roku.
W centrum zainteresowań Kuraka znajduje się przestrzeń. Ta fizyczna, organizowana przez architekturę; historyczna, nawarstwiająca się na przedmiotach; symboliczna, odwołująca się do tkwiących w naszej świadomości wyobrażeń i przyzwyczajeń. Kurak przepracowuje wszystkie te strefy, przekształca je i przetwarza.
Realizując instalacje, konstrukcje włączone-zintegrowane z otaczającą je rzeczywistością na wielu wyżej wspomnianych płaszczyznach, proponuje nowe na nie spojrzenie. Odsłania ukryte, nigdy nie zwerbalizowane, pozornie banalne historie. Zrywa zasłonę milczenia przedmiotów. W Poznaniu przy ulicy Żydowskiej, na ścianie, gdzie widoczne były kwatery po zburzonym domu, zrekonstruował fragment istniejącego tam wcześniej mieszkania - Serenada (2001). Było to swoiste widmo, wspomnienie mającego tam miejsce życia, które przestało istnieć. Instalacja w przestrzeni miejskiej niewątpliwie implikowała wiele nie kontrolowanych znaczeń, które powstawały na zasadzie plotki. Nostalgiczna, przerwana w połowie „serenada” doczekała się prawdopodobnie wielu indywidualnych zakończeń. W Zielonej Górze, również w przestrzeni miejskiej, Kurak przedstawił Symulację autentyczności (2002) ustawiając w miejscu dwóch zburzonych wcześniej budynków konstrukcje przypominające do złudzenia zapadnięte pod ziemie domy. Widoczne były tylko końcówki murów, dachy z kominami i antenami satelitarnymi. Praca istniała na zasadzie śladu zanikającego, zapadającego się w przestrzeń niebytu wspomnienia. W pracy Sweet harmony (2004) z kolei, zestawił w jedno fizycznie wyobrażenie idealnego mieszkania z przestrzenią tradycyjnie zamieszkanego domu, który był kształtowany swobodnie przez życie codzienne mieszkańców. Mieszkanie idealne znajdowało się wewnątrz mieszkania tradycyjnego na zasadzie instalacji tak, że wypełniało niemal całą przestrzeń. Mieszkanie zewnętrzne zmieniło się w korytarz otulający zimne pomalowane całe na biało mieszkanie wewnętrzne, które w tej sytuacji stało się intruzem zagarniającym przestrzeń życiową. Mieszkanie to, pomimo tego, że idealne, nie przystawało do otaczającej rzeczywistości. Na pracę To tu i to tam (2006) składała się pokazywana w domku z kartonu idealna przestrzeń skonstruowana z tego właśnie materiału. Sklecona z pudeł znalezionych na śmietniku konstrukcja kryła w sobie schludne wnętrze, w którym znajdowały się: dywan, stoliczek, krzesełka, łóżko, a na ścianie wisiał obrazek przedstawiający puszkę Zupy Campbell’s. Cały pokoik, wszystkie sprzęty, jakie się w nim znajdowały zostały przez artystę wykonane po prostu z kartonowego. Prace Kuraka poruszają problem autentyczności przestrzeni. Artysta gra z naszymi przyzwyczajeniami, prowokuje do refleksji nad relacjami, jakie sobie stwarzamy pomiędzy środowiskiem, w jakim żyjemy i naszym o nim wyobrażeniem.
Mieszka i pracuje w Poznaniu.
[edytuj] Wystawy
2006 Biurowiec 24h, Wszędzie dobrze tam, gdzie nas nie ma, ind. akcja, ul. Ratajczaka 19, Poznań; To tu i to tam, Galeria AT, Poznań; Fifty fifty, wyst. ind. Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź; W samym centrum uwagi, cz. 5, CSW Warszawa; I wilk syty i owca cała, Kronika Bytom; Architektura intymna, architektura porzucona, Kronika, Bytom; 2005 Ogródek Jordanowski, Białystok; Crying Game, wyst. ind. Sligo (Irlandia); Pojedynek, Stary Browar, Poznań; Spojrzenia, Zachęta, Warszawa; 2004 Granice, wyst. ind. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra; Sweet harmony wyst. ind. Wildard, ul.Wierzbięcicie 30/4 Poznań, patronat Galeria ON; Zone/strefa, Festiwal Era Nowe Horyzonty, Cieszyn; Bez tytułu Triennale Młodych, CRP Orońsko; Poznań Art Now, Łódź; 2003 Prototyp, wyst. ind. Wieża Ciśnień, Konin; Oder/Odra, Galeria 2yk, Berlin; Oder/Odra, działanie w przest. publ.- jez. Słoneczne, Szczecin; 2002 Dekonstrukcja, wyst. ind. Galeria Wschodnia, Łódź; Precedens 02. Symulacja autentyczności, Zielona Góra; 2001 Serenada, proj. ind. ul. Żydowska, Poznań; Precedens 01. Globalizacja, Tarnowskie Góry; 2000 Przestrzeń, wyst. ind. Galeria Garbary 48, Poznań; Praktiker, Inner Spaces, Poznań.
[edytuj] Bibliografia
- Piotr Bernatowicz, Maciej Kurak na Dzień Babci, www.obieg.pl 2005;
- Piotr Kowalik, Kiedy ściana, sufit i podłoga przestają pełnić swoje funkcje. O twórczości Macieja Kuraka, www.sekcja.org, 2006;
- Marcin Krasny, „Mamy cię!”, czyli pułapki Macieja Kuraka, „Obieg” 2/2005.
[edytuj] Źródło
pierwotna wersja hasła pochodzi z tomu Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 2006.
