Mandat Południowego Pacyfiku
Z Wikipedii
| 南洋庁 Mandat Południowego Pacyfiku |
||||
|
||||
|
||||
 |
||||
| Język urzędowy | japoński | |||
| Stolica | Koror | |||
| Typ państwa | Terytorium mandatowe | |||
| Jednostka monetarna | Jen | |||
| mandat japoński | 28 czerwca 1919 | |||
| utworzenie Powierniczych Wysp Pacyfiku | 18 lipca 1947 | |||
Mandat Południowego Pacyfiku (jap. 南洋庁, Nanyo cho) - terytorium mandatowe klasy C Ligi Narodów, utworzone po I wojnie światowej. Zgodnie z ustalonym w traktacie wersalskim podziałem Nowej Gwinei Niemieckiej, Mikronezja została oddana pod administrację Japonii.
Przez cały okres międzywojenny Japończycy dążyli do aneksji swojego mandatu. Jako jedyny język urzędowy wprowadzono język japoński, zasiedlano też wyspy Mikronezji japońskimi osadnikami. Rozpoczęto zakrojone na szeroką skalę inwestycje gospodarcze na wyspach Mikronezji.
W latach 30. Japończycy rozpoczęli w sekrecie budowę infrastruktury wojskowej na mikronezyjskich wyspach.
Podczas II wojny światowej, w latach 1943-1945 Mikronezja została zajęta przez wojska amerykańskie.
W 1947 Organizacja Narodów Zjednoczonych odebrała Japonii mandat i utworzyła Powiernicze Wyspy Pacyfiku, zarządzane przez Stany Zjednoczone. Japonia uznała formalnie administrację amerykańską w 1952.
