Mariano Azuela
Z Wikipedii
Mariano Azuela (ur. 1 stycznia 1873 - zm. 1 marca 1952) - meksykański pisarz, znany głównie z tego, że napisał cykl powieści o rewolucji meksykańskiej 1910 roku. Stworzył także liczne nowele, sztuki teatralne i krytyki literackie.
Znany jako "pierwszy pisarz rewolucji" jest autorem takich utworów jak Andrés Pérez, maderista (1911) i Los de abajo (1915).
Podczas kontaktów z obozem rewolucjonistów Azuela pisał o samej wojnie, a także jej wpływie na społeczeństwo Meksyku. Służył prezydentowi Francisco Madero jako urzędnik w jego rodzinnym mieście, Lagos de Moreno. Po śmierci władcy dołączył do oddziałów Juliána Mediny, gdzie został zatrudniony w chrakterze lekarza polowego. W późniejszym okresie został zmuszony do wyemigrowania do El Paso. Tam napisał Los de abajo, opis walk podczas rewolucji bazowany na własnych doświadczeniach. W 1917 roku wrócił do Mexico City, gdzie skupił się na dalszym tworzeniu; pracował także jako lekarz biedoty.
W 1942 roku odebrał najważniejszą meksykańską nagrodę za wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie literatury. Zmarł w Mexico City 1 marca 1952.
[edytuj] Wybrane dzieła
- María Luisa (1907)
- Los fracasados (1908)
- Mala yerba (1909)
- Andrés Pérez, maderista (1911)
- Los de abajo (1915)
- La malhora (1923)
- El desquite (1925)
- La luciérnaga (1932)
- Cien años de novelas mexicanas (1947)
- Sendas perdidas (1949)
- La maldición (1955, pośmiertnie)
- Esa sangre (1956, pośmiertnie)
