Marsz Mokotowa

Z Wikipedii

Marsz Mokotowa to nieformalny hymn dzielnicy Mokotów.

Od 1969 roku rozbrzmiewa codziennie o godzinie 17.00 (na pamiątkę godziny "W" - czyli wybuchu powstania warszawskiego) z wieży zegarowej "Domku Gotyckiego", stojącego przy ulicy Puławskiej 59. Pieśń powstała podczas powstania warszawskiego, 20 sierpnia 1944 roku i od tego czasu stała się symbolem chwały i czci Mokotowa.

• słowa: Mirosław Jezierski ("Karnisz")
• muzyka: Jan Markowski ("Krzysztof")

[edytuj] Słowa

1.

Nie grają nam surmy bojowe i werble do szturmu nie warczą,

Nam przecież te noce sierpniowe i prężne ramiona wystarczą.

Niech płynie piosenka z barykad, wśród bloków, zaułków, ogrodów,

Z chłopcami niech idzie na wypad, pod rękę przez cały Mokotów.

Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,

Tak w piersiach gra, aż braknie tchu.

Czy słońca żar, czy chłodna noc,

Prowadzi nas pod ogniem z luf.

Ten pierwszy marsz, to właśnie zew,

Niech brzmi i trwa przy huku dział.

Batalion gdzieś rozpoczął szturm,

Spłynęła łza i pierwszy strzał.

2.

Niech wiatr ją poniesie do miasta, jak żagiew płonącą i krwawą,

Niech w górze zawiśnie na gwiazdach, czy słyszysz płonąca Warszawo?

Niech zabrzmi w uliczkach znajomych, w Alejach, gdzie bzy już nie kwitną,

Gdzie w twierdze zmieniły się domy, a serca z zapału nie stygną.

Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,

Tak w piersiach gra, aż braknie tchu.

Czy słońca żar, czy chłodna noc,

Prowadzi nas pod ogniem z luf.

Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu

W poszumie drzew i w sercach drży,

Bez próżnych skarg i zbędnych słów,

To nasza krew i czyjeś łzy.