Marta z Betanii
Z Wikipedii
Św. Marta (judeo-aramejski מַרְתָּא) była siostrą Marii i Łazarza, z którymi mieszkała w Betanii, miasteczku położonym ok. 3 km na wschód od Jerozolimy. Rodzina cieszyła się ogólnym szacunkiem. Byli oni przyjaciółmi Chrystusa, który często bywał u nich gościem. Marta jest wzorem zapobiegliwej gospodyni. Św. Łukasz opowiada, że Jezus odwiedził pewnego dnia jej dom. Marta krzątała się, chcąc mu usłużyć, siostra zaś jej usiadła u jego stóp i słuchała, co mówił. Marta zwróciła się do Jezusa, by nakazał Marii, żeby jej pomogła. Jezus odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona[1]. Kiedy Jezus przybył do Betanii po śmierci Łazarza, Marta wyszła Panu na spotkanie i rzekła: Teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga. Usłyszała wówczas słowa: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, na które odpowiedziała wspaniałym aktem wiary: Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży[2]. Siostry gościły też Jezusa po wskrzeszeniu Łazarza. Wtedy to Maria namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi [3].
Według legendy prowansalskiej, po Wniebowstąpieniu Chrystusa Marta wraz z rodzeństwem udała się do Francji. Łazarz został biskupem Marsylii.
