Martina Glagow

Z Wikipedii

Martina Glagow

Martina Glagow (ur. 21 września 1979 w Garmisch-Partenkirchen), biatlonistka niemiecka, mistrzyni świata, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Świata. Martina ma 158 cm i waży zaledwie 47 kg .

Na mistrzostwach świata juniorów w Pokljuce (1999) sięgnęła po trzy złote medale - w sprincie, biegu na dochodzenie oraz sztafecie (z Sabine Flatscher i Simone Denkinger). Już w jednym z pierwszych startów w seniorskiej reprezentacji w Pucharze Świata we włoskiej Anterselvie odniosła zwycięstwo (2000). W tym samym roku debiutowała na mistrzostwach świata w Oslo, zajmując nieco dalsze pozycje (najwyższą - 17. - w biegu na 12,5 km ze startu wspólnego). W sezonie 2000/2001 na stałe weszła do czołówki światowej, sięgając po srebro mistrzostw świata w Pokljuce w biegu ze startu wspólnego, a rywalizację w Pucharze Świata kończąc na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej.

Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 wystąpiła jedynie w biegu indywidualnym na 15 km, zajmując 7. miejsce. Na mistrzostwach świata w Chanty-Mansijsku w 2003 okazała się najskuteczniejszą zawodniczką niemieckiego zespołu kobiecego, sięgając po złoto w biegu na 10 km na dochodzenie (wspólnie z Francuzką Sandrine Bailly) oraz brąz w sztafecie (z Simone Denkinger, Uschi Disl i Kati Wilhelm). Na imprezie tej przypieczętowała swój wielki sukces - jako pierwsza Niemka w historii zdobyła Puchar Świata.

Była również medalistką kolejnych mistrzostw świata, rozegranych w niemieckim Oberhofie w 2004. Zdobyła tam srebro w biegu na 10 km na dochodzenie oraz brązowe medale w biegu sprinterskim (7,5 km) i sztafecie (z Denkinger, Wilhelm i Katrin Apel). Z powodu choroby wycofała się z mistrzostw świata z Hochfilzen w 2005. Starty olimpijskie w Turynie w 2006 rozpoczęła od brązowego medalu w biegu indywidualnym (15 km), za Rosjankami Iszmuratową i Pyliewą. Po dyskwalifikacji tej drugiej Glagow otrzymała ostatecznie srebrny medal. Słabiej wypadła w biegu sprinterskim (17. miejsce), ale w biegu na dochodzenie znacznie awansowała i ukończyła rywalizację na 2. miejscu, za partnerką z reprezentacji Kati Wilhelm. Srebrny medal zdobyła ponadto w składzie sztafety (z Wilhelm, Apel i Henkel), a w biegu ze startu wspólnego uplasowała się tuż za podium (4. miejsce).

Do marca 2006 wygrała dziesięć zawodów Pucharu Świata, uwzględniając tytuł z mistrzostw świata w Chanty-Mansijsku. Jest zaliczana do najlepszych strzelczyń wśród biatlonistek.

[edytuj] Sukcesy

[edytuj] Igrzyska Olimpijskie

Olimpiada	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Turyn 2006	Cesana/San Sicario	13 lutego 2006	15 km b.indywidualny	2.miejsce
Turyn 2006	Cesana/San Sicario	18 lutego 2006	10 km b.pościgowy	2.miejsce
Turyn 2006	Cesana/San Sicario	23 lutego 2006	Sztafeta 4 x 6 km	2.miejsce

[edytuj] starty olimpijskie

Salt Lake City 2002
7. miejsce (15 km b.indywidualny)
Turyn 2006
2. miejsce (15 km b.indywidualny)
2. miejsce (10 km b.pościgowy)
2. miejsce (sztafeta)
4. miejsce (12,5 km b.masowy)
17. miejsce (7,5 km sprint)

[edytuj] Mistrzostwa Świata

Mistrzostwa Świata	Miejsce	Data	Konkurencja	Rezultat
Pokljuka 2001	Pokljuka	9 lutego 2001	12.5 km b.masowy	2.miejsce
Chanty-Mansyjsk 2003	Chanty-Mansyjsk	16 marca 2003	10 km b.pościgowy	1.miejsce
Chanty-Mansyjsk 2003	Chanty-Mansyjsk	20 marca 2003	Sztafeta 4 x 6 km	3.miejsce
Oberhof 2004	Oberhof	7 lutego 2004	7.5 km sprint	3.miejsce
Oberhof 2004	Oberhof	8 lutego 2004	10 km b.pościgowy	2.miejsce
Oberhof 2004	Oberhof	12 lutego 2004	Sztafeta 4 x 6 km	3.miejsce
Anterselva 2007	Anterselva	7 lutego 2007	15 km b.indywidualny	3.miejsce
Anterselva 2007	Anterselva	10 lutego 2007	12.5 km b.masowy	2.miejsce
Anterselva 2007	Anterselva	11 lutego 2007	Sztafeta 4 x 6 km	1.miejsce
Östersund 2008	Östersund	14 lutego 2008	15 km b.indywidualny	2.miejsce
Östersund 2008	Östersund	17 lutego 2008	Sztafeta 4 x 6 km	1.miejsce