Medal za Obronę Leningradu

Z Wikipedii

Medal za obronę Leningradu (ros. Медаль за оборону Ленинграда) – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Medal Za obronę Leningradu

Medal za Obronę Leningradu został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 22 grudnia 1942 roku dla nagrodzenia męstwa obrońców Leningradu podczas II wojny światowej.

[edytuj] Zasady nadawania

Medalem za Obronę Leningradu nagradzano:

żołnierzy jednostek, związków taktycznych i instytucji Armii Radzieckiej, Floty Wojennej i wojsk NKWD uczestniczących w obronie Leningradu
robotników, urzędników i inne osoby cywilne – uczestników działań bojowych w obronie miasta oraz tych, którzy swoją ofiarną pracą pomagali w przedsięwzięciach obronnych, uczestniczyli w przygotowywaniu umocnień, w obronie przeciwlotniczej, w walce z pożarami, w organizacji i obsłudze transportu i łączności, w zaopatrywaniu ludności w żywność, opiece nad rannymi i dziećmi oraz uczestniczyli we wszystkich innych działaniach na rzecz obrony miasta.

Medalem nagradzane były również osoby ewakuowane z miasta w okresie jego obrony, np. ze względu na odniesione rany, choroby lub konieczność wykonywania innych zadań poza miastem.

Pierwsze medale wręczono w kwietniu 1943. W sumie, Medalem za Obronę Leningradu nagrodzono do 1985 roku około 1.475.000 osób.

[edytuj] Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm, na którego awersie na tle gmachu Admiralicji w Leningradzie (Sankt Petersburgu) znajdują się skierowane w lewo postacie obrońców z karabinami z bagnetami - żołnierze, marynarz i robotnik oraz robotnica. U góry umieszczona jest mała pięcioramienna gwiazda i napis na obwodzie: ЗА ОБОРОНУ * ЛЕНИНГРАДА (pol.: ZA OBRONĘ LENINGRADU). Na rewersie jest na górze sierp i młot (godło ZSRR), pod nim napis w trzech wierszach: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol.: „Za Naszą Radziecką Ojczyznę”). Projektantem rysunku był malarz N. Moskalew.

Medal zawieszany jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru oliwkowego szerokości 24 mm z zielonym wąskim paskiem szerokości 2 mm pośrodku.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po medalu Za ratowanie tonących.