Medal za Ratowanie Tonących

Z Wikipedii

Medal Za ratowanie tonących (ros. Медаль "За спасение утопающих" - Miedal za spasienie utopajuszczich) – radzieckie i rosyjskie odznaczenie cywilne.

Awers

Medal Za ratowanie tonących został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 16 lutego 1957 roku. Regulamin zmieniono w 1980. Po rozpadzie ZSRR w 1991, medal został powtórnie ustanowiony jako odznaczenie rosyjskie.

[edytuj] Zasady nadawania

Medalem Za ratowanie tonących nagradzano ratowników oraz innych obywateli ZSRR, a także cudzoziemców za śmiałość, odwagę i ofiarność wykazane przy ratowaniu ludzi na wodzie, za wysoką czujność i bystrość, w rezultacie czego uniknięto nieszczęśliwych wypadków z ludźmi na wodzie, a także za wzorową oragnizację służby ratowniczej na wodzie.

Medal można było nadawać wielokrotnie, chociaż były to rzadkie przypadki (najwięcej nadano czterokrotnie - jednej osobie i trzykrotnie - dwóm osobom). W sumie, Medalem nagrodzono około 24.000 osób (za czasów ZSRR).

[edytuj] Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany z metalu krążek o średnicy 32 mm, na którego awersie znajduje się wyobrażenie ratownika holującego tonącego w wodzie. Na obwodzie na górze umieszczono napis: ЗА СПАСЕНИЕ, na dole: УТОПАЮЩИХ (pol. "Za ratowanie - tonących"). Na rewersie jest na górze sierp i młot (godło ZSRR), pod nim w centrum gałązka laurowa, a na dole napis: CCCP (pol.: ZSRR). Po rozpadzie ZSRR, medal ma na rewersie napis: РОССИЯ (Rosja), przy pozostawieniu sierpa i młota i gałązki laurowej.

Medal zawieszany jest na metalowej pięciokątnej baretce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego szerokości 24 mm z trzema wąskimi białymi paskami przy brzegach i jednym pośrodku.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po medalu Za odwagę w pożarze.