Medal za Zdobycie Berlina
Z Wikipedii
Medal za zdobycie Berlina (ros. Медаль за взятие Берлина) - radzieckie odznaczenie wojskowe.
Został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w dniu 9 czerwca 1945 roku dla wynagrodzenia wszystkich uczestników szturmu Berlina podczas II wojny światowej.
[edytuj] Zasady nadawania
Medal był nadawany:
- żołnierzom Armii Radzieckiej, Floty Wojennej i wojsk NKWD biorącym bezpośredni udział w walkach o Berlin w okresie od 22 kwietnia do 2 maja 1945 roku
- organizatorom i dowódcom operacji szturmu Berlina.
Medal ten nadawany był również żołnierzom polskim z 1. Armii Wojska Polskiego biorącym udział w szturmie Berlina.
Łącznie Medal za zdobycie Berlina otrzymało ponad 1.100.000 osób, w tym kilka tysięcy żołnierzy polskich.
[edytuj] Opis odznaki
Odznaką medalu jest wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu w centrum znajduje się napis w trzech wierszach: ЗА / ВЗЯТИЕ / БЕРЛИНА (pol. "ZA ZDOBYCIE BERLINA"). Nad nim znajduje się mała pięcioramienna gwiazda, a poniżej wieniec z liści dębowych. Na rewersie jest umieszczona data zdobycia Berlina w trzech wierszach: 2 / МАЯ / 1945 (2 maja 1945), a poniżej mała pięcioramienna gwiazda.
Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej baretce obciągniętej wstążką koloru czerwonego z wąskimi pomarańczowo-czarnymi paskami pośrodku (dwoma pomarańczowymi i trzema czarnymi).
Zobacz też:
