Medal za Zdobycie Wiednia

Z Wikipedii

Medal "Za zdobycie Wiednia" (ros. Медаль "За взятие Вены") – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Medal "Za zdobycie Wiednia" został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w dniu 9 czerwca 1945 roku dla nagrodzenia wszystkich bezpośrednich uczestników szturmu i zdobycia Wiednia podczas II wojny światowej. 31 sierpnia 1945 zatwierdzono zarządzenie o zasadach jego nadawania.

[edytuj] Zasady nadawania

Zgodnie z regulaminem medal mogli otrzymać:

• żołnierze jednostek, związków taktycznych i instytucji Armii Radzieckiej, Floty Wojennej, NKWD i NKGB bezpośrednio uczestniczący w szturmie i zdobyciu Wiednia w okresie od 16 marca do 13 kwietnia 1945 roku
• organizatorzy i dowódcy operacji wiedeńskiej

Do 1995 Medalem "Za zdobycie Wiednia" nagrodzono ok. 277.380 osób.

Postanowieniem Rady Najwyższej z 5 lutego 1951 zezwolono na zatrzymywanie medalu przez rodzinę w razie śmierci odznaczonego, zamiast zwracać państwu.

[edytuj] Opis odznaki

Odznaką Medalu "Za zdobycie Wiednia" jest wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu znajduje się napis w trzech wierszach: ЗА / ВЗЯТИЕ / ВЕНЫ (pol. "ZA ZDOBYCIE WIEDNIA"). Nad napisem umieszczona jest mała pięcioramienna gwiazda, a pod nim – gałązka laurowa. Na rewersie jest data zdobycia Wiednia w trzech wersach: 13 / АПРЕЛЯ / 1945 (13 kwietnia 1945), a powyżej pięcioramienna gwiazda. Wszystkie elementy są wypukłe.

Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego szerokości 24 mm z granatowym paskiem szerokości 8 mm pośrodku.

Medal nosi się na lewej piersi w kolejności po Medalu "za Zdobycie Królewca".

[edytuj] Linki zenwętrzne

• Opis i zdjęcia wersji medalu (ros.)