Melodyka

Z Wikipedii

Melodyka – zespół cech melodii charakterystycznych dla danego stylu, epoki, grupy kompozytorów, np: melodyka barokowa, melodyka w utworach Fryderyka Chopina. Melodyka to element dzieła muzycznego, który porządkuje następstwo dźwięków o różnych wysokościach i różnym czasie trwania.

Wyróżnia się dwa główne rodzaje melodyki:

• wokalna – przeznaczona do wykonania głosem,
• instrumentalna - przeznaczona do wykonania na instrumencie.

Do melodyki wokalnej zalicza się:

• melodykę kantylenową, która jest śpiewna, zazwyczaj w artykulacji legato, stosunkowo łatwa do wykonania,
• melodykę ornamentalną, która posiada wiele ozdobników takich jak tryle, mordenty, obiegniki, przednutki. Jest ona trudniejsza do wykonania od melodyki kantylenowej.

Do melodyki instrumentalnej zalicza się:

• melodykę figuracyjną, która rozwija technikę gry na instrumencie, posiada pochody gamowe i pasażowe oraz często występują w niej duże skoki interwałowe i zmiany rejestru.

Ze względu na kierunek gry wyróżnia się melodykę:

• wznoszacą – melodia rozwija się do góry,
• opadającą – melodia rozwija się w dół,
• łukową – melodia wznosi się i opada (bądź odwrotnie),
• falującą – melodia na przemian wznosi się i opada wiele razy,
• opartą na repetycjach dźwięku (tremolo).

Prócz tego mamy jeszcze melodykę:

• diatoniczną - porusza się po dźwiękach danych dla określonej skali
• chromatyczną - zastosowanie znaków chromatycznych, pojawiają się dźwięki obce dla skali

Ze względu na rodzaj śpiewu można wyodrębnić melodykę:

• sylabową – na jeden dźwięk przypada jedna sylaba
• melizmatyczną – kilka dźwięków jest zaśpiewanych na jednej sylabie
• deklamacyjną – muzyczna recytacja (melorecytacja).

[edytuj] Bibliografia

• Nauka o muzyce, Danuta Wójcik, Musica Iagellonica, Kraków ????
• ABC form muzycznych, Danuta Wójcik, Musica Iagellonica, Kraków 1999, ISBN 83-7099-085-1
• Zasady muzyki, Franciszek Wesołowski, PWM