Metoda Bridgmana

Z Wikipedii

Metoda Bridgmana - technika otrzymywania monokrystalicznych materiałów gemmologicznych oparta na stopniowym schładzaniu wcześniej stopionej masy krystalizowanego materiału. W metodzie tej kryształy formują się na dnie tygla i rosną aż do całkowitego wyczerpania się masy stopionego substratu.

Metoda ta stosowana jest do krystalizacji substancji o bardzo wysokiej temperaturze topnienia. Osiąganie wysokiej temperatury bez szkody dla tygla, jest możliwe dzięki wytwarzaniu się tzw. autotygla, który formuje się z tej samej ale nie stopionej substancji, która ulega procesowi. Autotygiel zapobiega topieniu się warstwy przylegającego bezpośrednio do ścian tygla właściwego i stanowi ochronę przed działaniem wysokiej temperatury i reaktywnością stopionego materiału. Korzyścią stosowania tej metody jest łatwość zachowania wysokiej czystości procesu, ponieważ ściany autotygla mają ten sam skład chemiczny co stop.

Wytwarzanie czerepu autotygla może być inicjowane na następujące sposoby:

• celowe schładzane są ściany tygla właściwego
• ogrzewanie silnym polem elektrycznym w piecu indukcyjnym

W metodzie tej jest też możliwy wzrost kryształów w warunkach ruchomego gradientu temperatury. W momencie, gdy zastosuje się ruchomy tygiel wypełniony stopioną masą, który opuszcza się stopniowo przez obszar stałego gradienu temperatury, wzrost kryształów zachodzi na powierzchni posiadającej temperaturę zbliżoną do temperatury topnienia krystalizowanego materiału.

[edytuj] Zobacz też

Metody otrzymywania kryształów syntetycznych, Metoda Verneuila, Metoda Czochralskiego, metoda flux-melt