MIC (mikrobiologia)

Z Wikipedii

MIC (ang. Minimal Inhibitory Concentration); minimalne stężenie hamujące. Jest to najmniejsze stężenie środka bakteriobójczego (antybiotyku lub chemioterapeutyku), wyrażone w mg/l, hamujące wzrost drobnoustrojów (odnosi się zazwyczaj do bakterii i grzybów)

MIC jest parametrem charakteryzującym leki przeciwbakteryjne. Określa jakie stężenie leku ma aktywność bakteriostatyczną. Lek w stężeniu równym MIC hamuje rozwój i namnażanie drobnoustrojów, ale nie zabija istniejących komórek.

[edytuj] Metody wyznaczania MIC

• Metoda seryjnych rozcieńczeń na podłożu płynnym

Polega na przygotowaniu serii probówek z płynnym podłożem wzrostowym dla bakterii. Do probówek dodaje się badanego środka bakteriobójczego w odpowiednich, malejących stężeniach. Następnie do każdej probówki dodaje się taką samą ilość zawiesiny danego drobnoustroju z hodowli. Po 16-18 godzinnej inkubacji w temperaturze 35°C sprawdza się, w których probówkach rozwinęły się hodowle (obserwuje się zmętnienie w probówkach). W probówkach, w których stężenie leku było mniejsze od wartości MIC obserwuje się zmętnienie (wzrost bakterii). Najniższe stężenie antybiotyku, przy którym nie rozwijają się mikroorganizmy (podłoże są przejrzyste) wyznacza wartość MIC.

• Metoda seryjnych rozcieńczeń na podłożu stałym (z agarem)

Polega na przygotowaniu serii płytek ze stałym podłożem wzrostowym, z dodatkiem badanego antybiotyku, w malejących stężeniach. Na płytki posiewa sie bakterie z hodowli i po inkubacji obserwuje wzrost kolonii bakteryjnych. Wzrost na płytce więcej niż jednej kolonii bakteryjnej świadczy o tym, że stężenie antybiotyku w tej płytce było mniejsze od MIC. Najniższe stężenie antybiotyku, przy którym nie rozwija się więcej niż jedna kolonia, wyznacza wartość MIC.