Michaił Filimonow

Z Wikipedii

Michaił Petrowicz Filimonow, ros. Михаил Филимонов (ur. 1910, zm. 1958) – pułkownik bezpieczeństwa państwowego, funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, m.in naczelnik Wydziału 4 Specjalnego Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR.

Urodzony w 1910 roku, w Riazaniu, gdzie uczęszczał do różnych szkół. W latach 1928 - 1930 członek WLKSM (Wsesojuznyj Leninskij Kommunisticzeskij Sojuz Mołodzioży (Wszechzwiązkowy Leninowski Komunistyczny Związek Młodzieży). Od września 1930 roku studiował i w lipcu 1935 ukończył Moskiewski Instytut Chemiczno Technologiczny.

Pracę w organach bezpieczeństwa rozpoczął w grudniu 1938 roku, kiedy rozpoczęto masowe werbowanie m.in. na uczelniach, do służby w wyniszczonym czystkami NKWD. Karierę w NKWD rozpoczął od dość wysokiego stanowiska - zastępcy naczelnika 11 Oddziału V Wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB) przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych (NKWD) ZSRR, prawdopodobnie ze względu na jego wysokie wykształcenie, co było wówczas rzadkością w tej instytucji. Następnie już 9 marca 1939 roku został naczelnikiem Wydziału 4 Specjalnego Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR, gdzie znajdowało się główne laboratorium chemiczne tej instytucji. Stanowisko to zajmował do 27 lutego 1941 roku czyli do reorganizacji organów bezpieczeństwa i utworzenia osobnego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego NKGB, gdzie rozpoczął pracę na stanowisku naczelnika Wydziału 8 w Pierwszym Zarządzie NKGB, odpowiedzialnym za wywiad zagraniczny, na czele którego stał wówczas Paweł Fitin. Po kolejnej reorganizacji organów, w sierpniu 1941 roku, Filimonow powrócił do pracy w NKWD na stanowisku zastępcy naczelnika Wydziału 10 przy Pierwszym Zarządzie Głównym NKWD, które sprawował do 18 stycznia 1942 roku, a następnie zajął stanowisko naczelnika Oddziału 4 i później 5 w IV Zarządzie NKWD odpowiedzialnym za sabotaż i dywersję na tyłach wroga. Po kolejnym utworzeniu Ludowego Komisariatu Bezpieczeństwa Państwowego (NKGB), 15 maja 1943 roku Filimonow, stanął na czele Wydziału 5 w IV Zarządzie NKGB (od maja 1946 roku, IV Zarząd Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR), na czele którego stał Paweł Sudopłatow. Na tym stanowisku pozostał do lipca 1946 roku, kiedy już w stopniu pułkownika bezpieczeństwa państwowego, został pomocnikiem naczelnika Specjalnego Oddziału nr 357 Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego (MGB) we Lwowie. Od sierpnia 1947 roku do września 1948 roku pozostawał w rezerwie MGB. W 1953 roku przeniesiony do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej na stanowisko zastępcy tamtejszego szefa organów bezpieczeństwa wewnętrznego (UMWD).

Zwolniony z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR w lutym 1954 roku, w stopniu pułkownika b.p.