Miecznik (urząd)
Z Wikipedii
Miecznik (mieczownik) – w średniowiecznej Polsce określenie rzemieślnika zajmującego się wyrobem mieczy; także z tego okresu datuje się określanie tytułem miecznika dworskiego urzędnika, zawiadującego zbrojownią panującego i noszącego przed nim miecz będący oznaką jego władzy wojskowej. Od XIV w. miecznik przekształcił się w niski urząd tytularny (miecznik wielki koronny, od XVI w. także miecznik wielki litewski). Nazwę taką nosił także urzędnik ziemski w poszczególnych województwach, ziemiach i powiatach.