Mikołaj Gumilow

Z Wikipedii

Mikołaj Stiepanowicz Gumilow, ros. Николай Степанович Гумилëв (ur. 3 kwietnia 1886 w Kronsztadzie, zm. 3 sierpnia 1921 w Berngardowce koło Petersburga), jeden z czołowych poetów rosyjskich początku XX wieku.

Urodził się w Kronsztadzie, w rodzinie lekarza marynarki wojennej. Był pierwszym mężem Anny Achmatowej (mieli syna Lwa), wraz z nią i Osipem Mandelsztamem reprezentował kierunek poetycki znany pod nazwą akmeizmu. Tworzył programowe manifesty tego ruchu, zainicjował także powstanie grupy "Cech Poetów", powołanej do życia w Petersburgu w 1911. Od 1914 służył ochotniczo w pułku ułanów lejbgwardii. W czasie służby dwukrotnie został odznaczony Krzyżem świętego Jerzego. Jego pierwsze utwory cechują nawiązania do poetyki parnasistów (w Rosji reprezentowanej przez Walerego Briusowa). W dojrzałym okresie doszedł do stylistyki, którą w Europie Zachodniej widać w twórczości Williama Butlera Yeatsa.

Został rozstrzelany w czasie nasilającego się czerwonego terroru pod wątpliwym zarzutem udziału w kontrrewolucyjnym spisku. Jego twórczość przez długie lata była w ZSRR zakazana.

Najważniejsze zbiory wierszy: Szlak Konkwistadorów, Obce niebo, Kołczan, Ognisko, Słup ognisty.