Mikrohistoria
Z Wikipedii
Mikrohistoria to praktyka historiograficzna polegająca na historycznym opisie niewielkich przestrzeni terytorialnych i czasowych oraz silnie akcentująca zainteresowanie problemami życia codziennego, świadomości, przekonań, obyczajów członków społeczności lokalnych, które często pomijane są w pracach badających głównie wielkie procesy i wybitne jednostki w dziejach.
Badania mikrohistoryczne wspomagane są często antropologią i naukami o kulturze, seksualności czy religii.
Sztandarowym przykładem mikrohistorii może być książka autorstwa Emmanuela Le Roy Ladurie Montaillou – wioska heretyków. Montaillou leżało w podpirenejskim hrabstwie Foix, w górach Ariege. Praca opisuje wewnętrzny świat katarskiej wioski, do której przybywa trybunał inkwizycyjny (stąd czerpał informacje Le Roy Ladurie). Książka ta to niemal reportaż, pokazujący całość wiejskiego życia przełomu XIII i XIV wieku: spory wewnątrz wspólnoty, seksualność bohaterów, ich postawy wobec zagrożenia sądu inkwizycyjnego.
[edytuj] Bibliografia
- Emmmanuel Le Roy Ladurie Montaillou – wioska heretyków, Warszawa: PIW, 1988
- Robert Darnton, "Wielka rzeź kotów", przekł. Ewa Domańska, Tomasz Gawin, Dorota Grobelna, Anna Idzikowska, Anna Maćkowiak, Michał Radomski, Wiktor Werner, Michał Zwierzykowski, Agnieszka Błaszczyk. „Polska Sztuka Ludowa: Konteksty”, nr 3-4, 2002.
- Carlo Ginzburg, "Ser i robaki. Wizja świata pewnego młynarza w XVI wieku", przekł. Radosław Kłos. Warszawa: PIW, 1989.
- Ewa Domańska [[1]] Mikrohistorie. Spotkania w międzyświatach, Poznań: Wyd. Poznańskie, 1999
- "Historia społeczna, historia codzienności, mikrohistoria", przekł. Andrzej Kopacki. Warszawa: Volumen, 1996.
