Mimikra
Z Wikipedii
Mimikra - przystosowanie ochronne występujące u zwierząt (zwłaszcza owadów), polegające na tym, że zwierzęta bezbronne upodabniają się do zwierząt zdolnych do obrony przybierając ich kształt lub barwy. Mogą też przybierać kształty i barwy otoczenia tak, żeby być trudnym do wykrycia przez naturalnych wrogów. Np. niektóre węże niejadowite przybierają barwy węży jadowitych, kukułka stara się, by w początkowym okresie życia nie była rozpoznawalna dla przybranych rodziców.
U roślin mimikra to zjawisko upodabniania się roślin do otoczenia, a także upodabniania się kwiatów do samic owadów zapylających - mimikra seksualna.
Mimikra jest jedną z form mimetyzmu.
[edytuj] Mimikra batezjańska
Jest to upodobnienie się gatunków bezbronnych do form posiadających mechanizmy obronne (np. jad, kolce, żądła itp.) np. trzmielówka z muchówek przypomina wyglądem uzbrojone w żądła osy, a wąż mleczny upodabnia się do jadowitego węża koralowego.
Jest nazwana po Henrym Walterze Batesie, angielskim naturaliście, który badał motyle w Amazonii w dziewiętnastym wieku.
[edytuj] Mimikra müllerowska
Jest to upodobnienie się wzajemnie do siebie zwierząt zdolnych do obrony. Gdy dwa gatunki są mylone ze sobą przez drapieżników, mniejszy procent osobników obu gatunków ginie zanim drapieżniki nauczą się je omijać. Ponieważ oba gatunki korzystają na tym podobieństwie, nie ma tutaj jasnego podziału na 'oryginał' i 'naśladowcę', choć jest on wyraźniejszy gdy jeden z gatunków występuje rzadziej od drugiego, niż gdy mają zbliżoną liczebność.
Niemieckiemu naturaliście Fritzowi Müllerowi jako pierwszemu udało się wytłumaczyć (dowiódł tego matematycznie) ten mechanizm, stąd nazwa.
