Monitoring powietrza atmosferycznego

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Monitoring powietrza atmosferycznego służy do uzyskania danych o stopniu stężenia zanieczyszczeń na określonym obszarze. W przypadku zanieczyszczenia powietrza bierze się pod uwagę tzw. emisję i imisję. Emisja – ilość zanieczyszczeń emitowana z określonego źródła. Sposób pomiaru jest określony ściśle dla konkretnego urządzenia/maszyny. Imisja – ilość zanieczyszczeń emitowanych z różnych źródeł. Pomiar stężenia zanieczyszczeń przeprowadza się 1,5 metra nad ziemią lub 1,5 metra powyżej górnej lini zabudowania. Celem monitoringu powietrza jest: a) rejestracja danych o wielkości stężeń zanieczyszczeń powietrza, które są podstawą długotrwałych działań prowadzących do zmniejszenia zanieczyszczeń atmosfery. b) bieżąca kontrola stopnia zanieczyszczenia powietrza oraz sygnalizowanie zagrożeń w wypadku wystąpienia stężeń przekraczających wartości dopuszczalne. Monitoring zanieczyszczenia powietrza jest prowadzony za pomocą sieci krajowej, regionalnej i lokalnej. Sieć krajowa w Polsce składa się z 81 wyspecjalizowanych stacji pomiarowych, gdzie prowadzi się codziennie pomiary całodobowe podstawowych zanieczyszczeń (CO, CO2, SOx, NOx, HCl oraz wszelkiego rodzaju pyłów). Sieć regionalna i lokalna w Polsce obejmuje 390 stacji zlokalizowanych w miastach > 20 tyś. ludności oraz dodatkowo 60 stacji jest ulokowanych w uzdrowiskach. Merytoryczny nadzór nad zanieczyszczeniami powietrza oraz opracowywanie zaleceń odnośnie zmniejszenia zanieczyszczeń jest prowadzony przez Państwowy Instytut Medyczny Pracy.