Montanizm

Z Wikipedii

Montanizm (inaczej zwany herezją Frygijczyków) - ruch religijny powstały we Frygii ok. 150 r. noszący imię od swojego założyciela Montana.

Montanizm głosił powtórne przyjście Jezusa, który miał założyć Królestwo Niebieskie (Jeruzalem) koło frygijskiego miasta Papuza. Polecał swoim wyznawcom wyrzeczenie się małżeństwa, nakazywał surowe posty i zakazywał ucieczki przed męczeństwem, aby w każdej chwili być gotowym na przyjście Chrystusa i poddać się działaniu Ducha Świętego.

W działalności Montana, który uważał się za proroka Ducha Świętego, wspierały go ekstatyczki Pryscylla i Maksymilla. Na przykładzie swoich ekstaz głosiły, że życie w dziewictwie uzdalnia do wizji i prorokowania.

Po śmierci Montana (179 r.) i obu prorokiń nastąpiło zahamowanie ruchu, ale jego zwolennicy istnieli w Hiszpanii do końca IV w., w Rzymie do początków V w., a na Wschodzie nawet do IX w., jednak nie stworzyli rozwiniętego Kościoła schizmatyckiego. Silny ośrodek mieli w Kartaginie, gdzie Tertulian stał się propagatorem idei montanizmu z modyfikacjami (tertulianizm).

[edytuj] Bibliografia

• Ks. Marian Banaszak, Historia Kościoła Katolickiego cz. 1 starożytność, wyd UKSW, Warszawa 2005